W ostatnich latach polskie sądy coraz częściej przyznają rację pacjentom poszkodowanym w wyniku błędów medycznych. Ta dynamika dotyczy jednak głównie medycyny ludzkiej. W cieniu tej gałęzi prawa pozostaje niestety kwestia błędów popełnianych przez lekarzy weterynarii. Choć zwierzęta są dla nas często członkami rodziny, w świadomości prawnej i społecznej ich sprawy wciąż zajmują marginalną pozycję.
Na jakiej podstawie właściciel zwierzęcia ma realne szanse na dochodzenie swoich praw w przypadku błędu weterynarza? Nasza kancelaria wyjaśnia.
Szkoda majątkowa i Kodeks cywilny
Podstawą dochodzenia roszczeń odszkodowawczych od weterynarzy na drodze cywilnej jest klasyczna zasada odpowiedzialności deliktowej, zawarta w art. 415 Kodeksu cywilnego: Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.
Choć ustawodawstwo uznaje zwierzęta za istoty czujące (art. 1 ust. 1 Ustawy o ochronie zwierząt), to w kontekście odpowiedzialności odszkodowawczej stosuje się do nich odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy. Oznacza to, że szkoda wyrządzona w wyniku błędu lekarza weterynarii jest prawnie traktowana jako szkoda majątkowa (szkoda na mieniu).
Odpowiedzialność cywilna lekarza weterynarii swoje źródło może mieć również w treści przepisu art. 471 Kodeksu cywilnego: Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Typologia błędów weterynaryjnych
W praktyce sądowej wyróżniamy kilka podstawowych kategorii błędów, za które weterynarz ponosi odpowiedzialność:
1. Błąd diagnostyczny: Związany z błędnie postawioną diagnozą lub nieprawidłowym rozpoznaniem stanu zdrowia zwierzęcia.
2. Błąd terapeutyczny: Polegający na nieprawidłowym prowadzeniu leczenia lub terapii.
3. Błąd techniczny (błąd w sztuce): Odpowiednik “błędu w sztuce operacyjnej”, związany z nieprawidłowo przeprowadzonym zabiegiem weterynaryjnym.
4. Błąd organizacyjny: Dotyczy zaniedbań wynikających ze złej organizacji pracy kliniki weterynaryjnej (np. brak odpowiedniego nadzoru, niehigieniczne warunki).
Jak skutecznie dochodzić roszczeń? Trzy przesłanki odpowiedzialności
Aby uzyskać odszkodowanie, właściciel zwierzęcia musi wykazać spełnienie trzech kluczowych przesłanek odpowiedzialności.
1. Zdarzenie: Działanie lub zaniechanie weterynarza, z którym przepisy prawa łączą odpowiedzialność (czyli zawiniony błąd).
2. Szkoda: Konkretna szkoda majątkowa (np. koszty dalszego leczenia, konieczność uśpienia zwierzęcia, spadek jego wartości rynkowej).
3. Adekwatny związek przyczynowy: Wykazanie, że to właśnie błąd weterynarza (zdarzenie) bezpośrednio doprowadził do powstania szkody.
Właściciele zwierząt mogą domagać się:
-
Zwrotu kosztów leczenia, zabiegów i rehabilitacji zwierzęcia.
-
Rekompensaty za utracone korzyści, np. z powodu niemożności wzięcia udziału zwierzęcia w zawodach, wystawach czy wykorzystania go w celach hodowlanych (reprodukcji), co skutkuje spadkiem jego wartości rynkowej i utratą spodziewanych zysków.
-
Rekompensaty za straty emocjonalne, utracone więzi pomiędzy właścicielem zwierzęcia a zwierzęciem oraz pomiędzy członkami jego rodziny a zwierzęciem.
Postępowanie przed Izbą Lekarsko-Weterynaryjną
Zanim zdecydujesz się na drogę sądową, warto zabezpieczyć kluczowe dowody. Korzystnym krokiem jest wystąpienie z wnioskiem o wszczęcie postępowania wyjaśniającego przed Rzecznikiem Dyscyplinarnym właściwej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej.
Rzecznik, opierając się na analizie dokumentacji medycznej i opinii konsultantów, oceni, czy po stronie weterynarza doszło do naruszeń lub zaniedbań. Korzystna opinia Izby stanowi bardzo poważne i cenne wsparcie dowodowe w ewentualnym postępowaniu sądowym.
Jeśli podejrzewasz, że Twój pupil stał się ofiarą błędu weterynaryjnego, skontaktuj się z naszą kancelarią. Pomożemy Ci przeanalizować dokumentację i dochodzić odszkodowania.
